OS | Breathe [Seongwu x Minhyun]

Title : Breathe

Pairing : Seongwu X Minhyun

Rated : PG

Genre : ?

#ficfromcozy

-------------------------------------------------------------------------------

Now playing : Lauv - Breathe

You’re my all and more

But I need room to breathe.

.

.

.

Now playing : Lauv - Breathe

You’re my all and more

But I need room to breathe.

.

.

.

มันเหมือนกับว่าเราเหนื่อยเต็มทีกับทุกสิ่งในตอนนี้…

และไม่ใช่ว่าพวกเราไม่เคยพยายาม

ก็เพราะพยายามมาตลอด...พยายามจนในที่สุดก็ตระหนักได้ว่าเราเหนื่อยกันมากแค่ไหน

และเราควรพอได้หรือยัง?

นั่นเป็นคำถามที่วนอยู่ในหัวของผมไม่จบสิ้น

ในทุกๆคืนที่นอนข้างกัน

และหันกลับไปเห็นเพียงแค่แผ่นหลังบอบบางของคุณ

ไม่มีมือของคุณที่ยื่นมาจับกันเหมือนก่อน

ไม่มีอะไรเหมือนก่อนอีกแล้ว

ผมถามตัวเองทุกครั้ง

ว่าเราควรจบมันสักที…

ดีหรือเปล่า?

.

.

.

คุณนิ่งจนผมใจหาย

ไม่มีคำตอบอะไรออกมาจากริมฝีปากสีสวยของคุณเป็นเวลานานจนเข็มวินาทีเดินผ่านเลขสิบสองไปจนเกือบจะครบ5รอบ

ทั้งที่ผมคิดว่าคุณเองคงตอบมันได้อย่างง่ายดายหลังจากที่ผมเอ่ยปากออกไป

‘เราพอแค่นี้ดีไหม?’

แต่คุณนิ่งเงียบ

และผมอ่านไม่ออกเลยว่าดวงตาสีน้ำตาลที่หลุบต่ำของคุณซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะอาหารกำลังคิดอะไร

ใจหนึ่งลึกๆของผมยังคงหวาดกลัวหากคุณตอบตกลงแม้ว่าผมจะเป็นฝ่ายถามออกไป

แต่ผมคิดมาแล้วเป็นอย่างดี

ว่าคงไม่มีอะไรทรมานเท่าการที่ผมต้องทนเห็นเราเหนื่อยหน่ายและพังทลายลงอย่างไม่มีชิ้นดีอีกแล้ว

ผมคงทนเห็นคุณร้องไห้ไปมากกว่านี้ไม่ได้อีก

เพราะผมไม่รู้วิธีที่จะแก้ไขทุกสิ่งในตอนนี้ให้มันดีขึ้นกว่าเดิม

ผมไม่เคยคิดอะไรได้เลยอย่างที่คุณต่อว่ากันอยู่เสมอ

“อืม...พอกันแค่นี้เถอะ”

แต่ถึงแม้ผมจะคิดมาแล้วเป็นอย่างดี

แต่หลังจากนี้ผมเองก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าจะใช้ชีวิตอย่างไรถ้าหากไม่มีคุณ

เพราะอันที่จริงแล้ว

ผมคิดว่าคุณคงรู้ดี

ว่าคุณยังเป็นทุกสิ่งที่ผมต้องการอยู่เสมอ

9 ปีก่อนคุณมีค่าต่อผมอย่างไร...กระทั่งวันนี้มันยังเป็นเช่นเดิม

แต่หลังจากที่ความสัมพันธ์มันเหมือนกับจมอยู่ใต้น้ำมานานเกือบปี

เราก็จำเป็นต้องหายใจกันบ้างแล้ว

.

.

.

ราวกับว่าคุณพร้อมจะไปอยู่ตลอดเวลา

ผมรู้มาตลอดว่าคุณเป็นคนที่จัดการกับทุกๆสิ่งได้สมบูรณ์แบบเสมอ

ทั้งเรื่องของคุณและเรื่องของผม

แต่พอเป็นเรื่องระหว่างเราแล้ว

กลับยากเย็นเหลือเกินในการหาวิธีที่จะจัดการกับมัน

สุดท้ายแล้วเราก็เลิกที่จะมองข้ามมัน ซ้ำแล้วซ้ำแล้ว จนในท้ายที่สุดมันก็สะสม เหมือนขยะที่กองพะเนินจนเรายากจะเมินเฉย แต่ก็เหนื่อยเกินจะเก็บกวาดมันได้อีกแล้ว

วิธีกำจัดขยะที่ง่ายที่สุดคงเป็นการเผามันทิ้งไปซะ

และนั่นเป็นวิธีที่เราทั้งคู่เลือกทำ

“ให้ไปส่งไหม?”

คุณพยักหน้าหลังจบคำถามนั้น กระเป๋าเดินทางใบใหญ่สองใบเต็มไปด้วยเสื้อผ้าและของใช้ทั้งหมดของคุณ ที่คุณเก็บมันหมดไม่เหลือแม้แต่เศษเสี้ยวให้ผมได้คิดถึง

ใช้เวลาเพียงหนึ่งวันสำหรับทั้งหมดนั่น

ก็อย่างที่บอก

เหมือนว่าคุณพร้อมจะไปตลอดเวลาอยู่แล้ว

เหมือนว่าคุณรู้มาตลอดว่าอย่างไรวันนี้ก็ต้องมาถึงจนได้

แต่มีอย่างหนึ่งที่ผมไม่แน่ใจว่าคุณรู้หรือเปล่า

ว่าผมจะยังคิดถึงคุณในทุกขณะที่ผมยังมีลมหายใจ ต่อให้ทุกสิ่งที่จะทำให้ผมนึกถึงคุณมันจะกลายเป็นเพียงเถ้าถ่านก็ตาม

.

.

.

“ดูแลตัวเองให้ดีนะ…

ซองอู”

คำบอกลาของคุณ

ไม่มีอะไรมากไปกว่าถ้อยเสียงทุ้มสั้นกระชับ

แต่ทุกอย่าง ณ ขณะนั้นก่อนที่คุณจะหันหลังให้กัน

เสื้อโค้ทสีควันที่คุณใส่ในวันนั้น

ดวงตาสีน้ำตาลของคุณที่วูบไหวเพียงชั่ววินาที

รอยยิ้มบางเบาจนแทบเลือนหายไปกับอากาศ

ทุกอย่าง…

สลักแน่นอยู่ในหัวของผมราวกับเป็นส่วนหนึ่งของตัวผมไปแล้ว

อาจเป็นเพราะจมอยู่ใต้น้ำนานเกินไป

พอโผล่พ้นผิวน้ำขึ้นมา...พอได้พื้นที่หายใจอย่างที่ต้องการ ผมถึงได้รู้สึกแสบจมูก และเจ็บไปทั่วทั้งปอดในทุกจังหวะที่หายใจ

คงต้องใช้เวลากว่าจะฟื้นฟูให้กลับเป็นปกติได้

แต่ไม่แน่ใจนัก

ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนเหมือนกัน…

.

.

.

To be continued...

'Getting Over You'

.

.

.

Talk

 ไม่ได้แต่งอะไรแบบนี้มาสักพักเลยค่ะ

เป็นเรื่องที่เคยแต่งทิ้งไว้นานมากๆช่วงที่อินเพลง Breathe ของ Lauv มากๆ

ที่เคยแต่งไว้ยังไม่ใช่องมิน แถมแต่งไม่จบอีก แง555

ในส่วนของ #ficfromcozy ก็คงจะกลายเป็นแหล่งระบายฟิคที่เกิดจากอารมณ์ตอนฟังเพลงไปแล้ว

ก็ฝากด้วยนะคะ ยังมี Getting Over You อีกเพลงนึง(หรืออาจจะตามมาอีกหลายๆเพลง ขึ้นอยู่กับแรงบันดาลใจค่ะ เหะๆ)

ยังไงก็มารอฟังด้วยกันนะ : )