OS | The things I hate about you {Seongwu x Minhyun}

Title : The things I hate about you


Pairing : Seongwu x Minhyun


Rated : PG



BGM : >>True love - P!nk<<



-------------------------------------------------

สำหรับฮวังมินฮยอนแล้ว

องซองอูไม่ใช่แฟนหนุ่มที่ดีนัก

เอาเข้าจริงเหมือนจะเข้าใกล้คำว่าเฮงซวยอยู่ไม่น้อย

ถ้าให้สรุปความรู้สึกรวมๆที่มีต่อองซองอูแล้วล่ะก็นะ

โคตรเกลียดแต่ก็ยังอยากจะอยู่กับมันล่ะมั้ง

Sometimes I hate every single stupid word you say
Sometimes I wanna slap you in your whole face

มันก็จะมีเป็นช่วงๆที่เขารู้สึกอยากจะตบองซองอูแรงๆแม่งซักที เวลาที่มันชอบพูดจาไม่เข้าหูอยู่บ่อยๆ

เรื่องการสรรหาคำพูดเพื่อทำให้เขาโมโหดูเหมือนจะเป็นความสามารถพิเศษที่ติดตัวอีกฝ่ายมาตั้งแต่เกิด

“มินฮยอน”

“อะไร?”

“เมื่อเช้าแกชงกาแฟหรอ?”

“อือ”

“รสชาติส้นตีนดีอ่ะ”

นั่นแหละ

องซองอูที่โคตรจะปากหมา

ไม่รู้จะพูดเพื่ออะไร

ถ้ายังจะกินกาแฟที่ตัวเองบอกว่ารสชาติส้นตีนจนหมดแก้วแบบนั้น...

There’s no one quite like you

You push all my buttons down

I know life would suck without you

องซองอูไม่ใช่แฟนคนแรก

ไม่ใช่แฟนที่ดีที่สุดที่เคยคบมา (แน่นอนล่ะ มินฮยอนมั่นใจว่าเขาหาได้ดีกว่านี้)

แต่เป็นคนที่รู้จักเขาดีที่สุด

รู้ว่าจะทำยังไงให้เขายิ้มได้พอๆกับรู้ว่าจะทำยังไงให้เขาประสาทกินที่สุด

ตลอดแปดปีที่คบกัน หลายครั้งกับการมีคนดีๆเข้ามาในชีวิต

ทุกคนล้วนดี

แต่ก็ไม่มีใครแล้วที่เป็นแบบองซองอู

“มินฮยอน แกว่าเราออกกำลังกายกันดีปะวะ”

“ผีอะไรเข้าสิง”

“เหอะ...แค่คิดว่าแกอ้วนขึ้นป่ะ นั่งตักทีคือขาชาไปทั้งแถบ”

“ซองอู”

“หือ”

“ไปตายไป”

ถึงอย่างนั้นเราก็ยังไปลงคอร์สฟิตเนสด้วยกัน ตื่นหกโมงเช้าแล้วออกไปวิ่งด้วยกัน กลับบ้านมากินอาหารเช้ากับกาแฟที่ซองอูยังคงบ่นไม่เลิกว่ารสชาติส้นตีนแล้วก็ดื่มจนหมดแก้วเหมือนเดิม

คงเหมือนกันกับเหตุผลที่เขายังคงไม่ไปไหน

ก็เพราะชีวิตคงห่วยแตกน่าดูถ้าไม่มีซองอู

ต่อให้บ่นว่าเฮงซวยยังไง เขาก็ยังอยากมีมันอยู่ในชีวิตอยู่ดี

You’re an asshole but I love you

And you make me so mad I ask myself…

“ไม่เลิกๆกับมันไปอ่ะ”

นั่นเป็นคำถามในแบบที่เขามักจะโดนเพื่อนถามอยู่บ่อยครั้ง จากหลายๆครั้งที่มาระบายถึงความบัดซบของแฟนหนุ่มให้ฟัง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่มันชอบทำห้องรกอยู่ตลอดเวลา เรื่องที่มันชอบใช้ของไม่เก็บที่ กินข้าวจานไม่ล้าง ปากหมาได้ทุกครั้งที่มีโอกาส ทำตัวกวนประสาททุกครั้งที่ว่าง

หรือเรื่องหนักหนาที่สุดอย่างการที่มันชอบไปเมาแล้วมีเรื่องกับคนที่ร้านจนเขาต้องถ่อไปถึงสถานนีตำรวจตอนตีสอง

ซึ่งจริงๆแล้วเขาก็ถามตัวเองอยู่บ่อยครั้งเหมือนกันนั่นแหละ

แล้วคำตอบที่ได้มันก็มีอยู่ข้อเดียว

Why I’m still here, or where could I go

You’re the only love I’ve ever known

“ก็เลือกแล้ว”

“...”

“จะให้ไปไหนได้อ่ะ”

เลือกรักมันไปแล้ว

และองซองอูก็ดูเหมือนจะเป็นความรักเดียวที่เขารู้จักไปแล้วด้วย

But I hate you, I really hate you,

So much, I think it must be...

ก็อย่างที่บอกว่าเกลียดมันจะตาย

เกลียดชิบหาย...

“มินฮยอน”

“อะไร”

“แกว่าเราตอนเจ็ดสิบจะเป็นยังไง”

“ปากอย่างแกอยู่มาได้ถึง30ก็บุญแล้วมั้ง”

“อ่ะ กวนตีน”

มินฮยอนหัวเราะ ก้มมองคนที่นั่งอยู่บนพื้นหน้าโซฟาพร้อมจอยเกมในมือที่เงยหน้าขึ้นมามองเขาซึ่งนั่งอยู่ข้างบน

“ช่วงนี้ทำงานเยอะแล้วสมองเบลอไง? ถามไรเพี้ยนๆ”

“เพี้ยนหรอวะ แค่ลองนึกเล่นๆดูอ่ะ มินฮยอนตอนผมหงอกๆ แล้วก็หน้าเหี่ยวมือเหี่ยว”

“ไปตายไหนก็ไป”

“ไม่ไปโว้ย”

มินฮยอนถอนหายใจ ตั้งใจจะเลิกเถียงกับแม่งแล้วอ่านหนังสือในมือต่อ หากแต่ยังไม่ทันจะได้เปิดหนังสือออกอีกครั้ง

เขากลับต้องชะงักไปกับประโยคต่อมาของคนที่นั่งอยู่ตรงพื้น

“ทำไมชอบไล่ให้ไปตายวะ”

“...”

“ไม่อยากอยู่ฉลองวันเกิดปีที่เจ็ดสิบด้วยกันอ่อ”

ก็เพราะแบบนี้ไง

เขาถึงได้เกลียดองซองอู

เกลียดที่มันรู้ว่าจะทำยังไงให้ใจเต้นแรงเหมือนจะเป็นบ้า

เกลียดที่ไม่เคยห้ามตัวเองให้หุบยิ้มได้กับประโยคที่ไม่ได้หวานเลี่ยนอะไรซักนิดนั่น

“แต่ปีที่สามสิบนี้มีเรื่องต้องทำก่อนฉลองวันเกิดแหละ”

“ทำอะไร”

เกลียดรอยยิ้มแบบนั้นที่ทำให้หวั่นไหวอยู่เสมอ และมันเป็นแบบนั้นมาตลอดแปดปี

เกลียดที่ต่อให้มันทำตัวเฮงซวยยังไง เขาก็ไม่เคยโกรธมันจริงๆได้เลยซักครั้ง

เกลียดคำพูดของมันมีผลต่อความรู้สึกของเขาอย่างมหาศาล

แต่ไม่เคยเกลียดครั้งไหนเท่าครั้งนี้เลย...

เพราะครั้งนี้น่ะโคตรเกลียด…

“แต่งงานกับแกไง”

เกลียดที่มันมาทำให้เขาต้องยิ้มทั้งน้ำตาแบบนี้...

“ไอ้เวร”

สุดท้ายแล้วมินฮยอนก็ทุบไหล่แห้งๆนั่นไปที แต่ก็ยังยอมให้มันหยิบแหวนจากกระเป๋ากางเกงยีนส์เน่าของมันมาใส่ให้แต่โดยดี

“ห้ามทำหายนะเว้ย ซื้อมาโคตรแพงเลย แหวนห่าไรก็ไม่รู้”

“อือ”

“ซื้อให้แล้วต้องใส่ไปนานๆนะ ห้ามถอด”

“อือ”

“แล้วก็เลิกร้องไห้ได้ละ ร้องแล้วหน้าตาโคตรหน้าเกลียด”

“สัด”

และถึงแม้สุดท้ายแล้วองซองอูก็ยังคงเป็นองซองอู

และคงจะเป็นองซองอูคนเฮงซวยแบบนี้ไปยันอายุเจ็ดสิบ

แต่ก็นะ…

“นี่มินฮยอน”

“ไรอีก”

“โคตรรักแกเลยว่ะ”

องซองอูคนเฮงซวยก็ไม่ได้แย่ไปซะทุกอย่าง

ต่อให้บอกว่าเกลียดยังไง

“อือ...รักเหมือนกัน”

ก็ยังอยากจะอยู่ฉลองวันเกิดปีที่เจ็ดสิบไปกับมันเหมือนกันอยู่ดี

...It must be...

.

‘True love’

E

N

D.

จริงมันคือฟิคมินฮยอนบ่นแฟนดีๆนี่เอง 😂😂

ยังไงก็สามารถติดแท็ก #ficfromcozy มาส่งฟีดแบคกันได้นะคะ

Thx for reading ka ღゝ◡╹)ノ♡

เริ้บ

m i s s c o z y